Οι καλύτερες γαλλικές ταινίες!

Τώρα που τα θερινά σινεμά επιτέλους άνοιξαν για να μας προσφέρουν μια πολιτιστική όαση, κι επειδή συνήθως κάθε καλοκαίρι έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και κλασικές ταινίες στη μεγάλη οθόνη, εμείς ζητήσαμε τη γνώμη του δικού μας ειδικού για το θέμα: Του Freddy Godineau! Ο Freddy, native speaker καθηγητής Γαλλικών του Siountri School, γεννημένος στις όχθες του Λίγηρα έχει σπουδάσει γαλλική φιλολογία, αλλά και κινηματογράφο στο PARIS VIII! Να λοιπόν τι μας είπε:

«Η ιστορία του κινηματογράφου είναι αδιάρρηκτα συνδεμένη με τη Γαλλία: η εφεύρεσή του από τους αδελφούς Lumière τον Δεκέμβριο του 1895, τα πρώτα στούντιο και τα πρώτα ειδικά εφέ από τον Georges Méliès πολύ πριν το Χόλυγουντ, ακόμα και η τεχνική ορολογία (ντεκουπάζ, μοντάζ κλπ), δείχνουν αφενός την πρωτοπορία των Γάλλων, αφετέρου τη συμβολή τους στον κινηματογράφο. Προσπαθώντας να διαμορφώσω μια λίστα δέκα εμβληματικών ταινιών του γαλλικού σινεμά κατέληξα στις εξής:

Οι δέκα καλύτερες γαλλικές ταινίες:

1. Η Αταλάντη του Jean Vigo (1934), Η ποίηση σε ένα ποταμόπλοιο κατά μήκος του Σηκουάνα.

2. Ο Κανόνας του παιχνιδιού του Jean Renoir (1939). Ένα τεράστιο παιχνίδι ρόλων σε έναν πύργο ανάμεσα σε αφέντες και υπηρέτες.

3. Οι διακοπές του κύριου Ιλό (1952) και

4. Ο θείος μου (1958), δύο αριστουργήματα οπτικού χιούμορ του Jacques Tati

5. Ο πορτοφολάς του Robert Bresson (1959)

6. Με κομμένη την ανάσα του Jean-Luc Godard (1959)

7. Τα τετρακόσια χτυπήματα του François Truffaut (1959)

8. Ασανσέρ για δολοφόνους του Louis Malle (1959)

9. Αμελί του Jean-Pierre Jeunet (2001)

10. Οικογένεια Μπελιέ του Eric Lartigau (2014)

Η ιστορία του γαλλικού σινεμά ακολουθεί άλλωστε την κοινωνική εξέλιξη της χώρας. Έτσι, η ταινία «Ο θείος μου» του Ζακ Τατί δείχνει το πέρασμα από τις παραδοσιακές συνοικίες στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Έπειτα, τέλη του ’50 μια καινούργια γενιά που προέρχεται από τις κινηματογραφικές λέσχες ανέρχεται: πρόκειται για το «Νέο Κύμα» με κύριους εκπροσώπους τους Τρυφώ, Γκοντάρ και Μαλ. Επινοούν έναν νέο ρυθμό και μία νέα κινηματογραφική γλώσσα που πλέον αναπτύσσεται έξω από τα στούντιο, επιτέλους ο κινηματογράφος κατεβαίνει στον δρόμο.

Θα πρότεινα επίσης δυο πιο πρόσφατες ταινίες, οι οποίες επικεντρώνονται σε γυναικείους χαρακτήρες. Η αγαπημένη μας «Αμελί» είναι το πορτρέτο μιας νέας γυναίκας, με πλούσια φαντασία που ζει και δρα σ’ ένα απίστευτο Παρίσι. Η «Οικογένεια Μπελιέ» έχει ως πυρήνα το ταλέντο μιας έφηβης κοπέλας που ζει στη γαλλική επαρχία με την οικογένειά της, τα υπόλοιπα μέλη της οποίας είναι κωφάλαλα. Τελικά, θα ξεπεράσει τα εμπόδια για να βρει τον δικό της δρόμο. Μια ωραία ταινία που δεν προσφέρει μόνο μια πρόσκαιρη διασκέδαση, αλλά μπορεί ακόμα και να σας δώσει το κίνητρο για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, ώστε να ζήσετε και εσείς στο σύμπαν της!»

Εξάλλου, ποιος δεν θα ήθελε να τραγουδήσει από καρδιάς και χωρίς να κρατά λεξικό το θρυλικό «Je vais t’ aimer» του Michel Sardou;

*Αν δεν βρείτε φέτος τις ταινίες στον κινηματογράφο αρκετές από αυτές είναι διαθέσιμες στο Vimeo.