Έχοντας ζήσει στην Αμερική, στην Ινδία και έχοντας ταξιδέψει με… τα πόδια στα Ιμαλάια, το μόνο σίγουρο είναι πως η Χάρις Στούκα έχει πολλά να διηγηθεί!
Το new entry στην οικογένεια του Siountri School “has been around”. Ήξερε όμως από την ηλικία των 5 ετών ότι ήθελε να γίνει δασκάλα, «επιθυμία που εξελίχθηκε σε πάθος», όπως εξηγεί η ίδια. Λάτρης των Αγγλικών, των Μαθηματικών και της Φυσικής αποφάσισε να σπουδάσει στην Αμερική, από την ηλικία των 12, και στα 17 το κατάφερε!.
«Στα 17 μου χρόνια, επιβιβάστηκα σε ένα αεροπλάνο με προορισμό τη Νέα Υόρκη, για να σπουδάσω Μαθηματικά στο NYU. Έζησα σε φοιτητική εστία, όπου ήρθα σε επαφή με την μοναδική, πολιτιστική, πολυεθνική και θρησκευτική ποικιλομορφία της μητρόπολης. Ζώντας στο Μανχάταν για 4 χρόνια, φοίτησα σε ένα υψηλό ακαδημαϊκό πλαίσιο και έζησα από κοντά την τέχνη και την κουλτούρα της δεκαετίας του ’80. Στη συνέχεια, αφού ολοκλήρωσα το πτυχίο μου, μετακόμισα στο UC Berkeley για ένα χρόνο, όπου άρχισα να αναπτύσσω τις διδακτικές μου δεξιότητες, να γίνομαι αποδοτική, δημιουργική και παραγωγική στη δουλειά μου».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μετά από διαμονή 5 ετών στις ΗΠΑ, η Χάρις άρχισε να διδάσκει Αγγλικά και μαθηματικά, αλλά ένιωθε ότι κάτι της έλειπε: μια νέα περιπέτεια! Έτσι ξεκίνησε το κεφάλαιο της Ινδίας, ενός τόπου που του οφείλει τη φιλοσοφία της ζωής της και την πνευματική της εξέλιξη.
«Η Ινδία ήταν μια μοναδική εμπειρία που διαμόρφωσε τη ζωή μου, καθώς εκτέθηκα σε μια απίστευτη ποικιλομορφία ζωής και μια πλούσια πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά. Σπούδασα Hindi στο Πανεπιστήμιο BHU, στο Μπενάρες και είχα μια εμπειρία από πρώτο χέρι των διαφόρων φιλοσοφικών και θρησκευτικών πρακτικών της χώρας» αφηγείται η Χάρις. Δεν σταμάτησε όμως μόνο στις σπουδές, αλλά: «Ταξίδεψα στα Ιμαλάια με τα πόδια, μια απερίγραπτη και μοναδική εμπειρία ζωής! Εργάστηκα σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα τόσο ως διαχειρίστρια όσο και ως δασκάλα και επίσης σε μια τοπική ΜΚΟ, ως υπεύθυνη του κεντρικού γραφείου σε μια φτωχή, απομονωμένη περιοχή στο Jharkhand. Παρείχαμε στους φτωχούς χωρικούς γεωργική εκπαίδευση, εργαλεία και σπόρους, δίνοντας στις οικογένειες του χωριού ρούχα, που δωρίζονταν στο ίδρυμα από τους υποστηρικτές του. Χτίζαμε επίσης σπίτια για τους χωρικούς, τους αγοράζαμε αγελάδες και άμαξες-ποδήλατα για να κερδίζουν τα προς το ζην, δίναμε δώρα στις νέες νύφες και ευκαιρίες εκπαίδευσης στα παιδιά.»
Τώρα έχουμε τη χαρά να διδάσκει Aγγλικά στο Siountri School. Πώς τροφοδοτούν λοιπόν όλες αυτές οι εμπειρίες τη μέθοδό της;
«Από την αρχή της νέας πορείας διδασκαλίας μου στην Ελλάδα, οι μαθητές μου ήταν έφηβοι, φοιτητές Πανεπιστημίου και στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, καθώς ειδικεύομαι και στα Business English.
Υπάρχει προσωπική αλληλεπίδραση με τον κάθε μαθητή, ρωτώ ερωτήσεις για να ελέγξω την κατανόηση, ενθαρρύνω τις ερωτήσεις, το χιούμορ, την απόκτηση καλών τρόπων και το σεβασμό προς όλους. Γίνονται επαναλήψεις όταν υπάρχουν αδυναμίες και τους ενθαρρύνω να σκέφτονται. Θέλω να τους κρατάω σε εγρήγορση και να τους κάνω να συμμετέχουν, με το να παρουσιάζω ενδιαφέροντα σχετικά θέματα ακόμη και εν μέσω μιας άσκησης λεξιλογίου ή γραμματικής.
Χρησιμοποιώ μια πολύ επικοινωνιακή μέθοδο, σαν να μαθαίνουν την μητρική τους γλώσσα, και χτίζω την σχέση μου με τον κάθε μαθητή ξεχωριστά. Για μένα όλα τα παιδιά (και οι μεγάλοι) έχουν τον δικό τους τρόπο μάθησης και ιδιαίτερα ταλέντα τα οποία σέβομαι και αναγνωρίζω. Πολύ συχνά στην τάξη αναφέρομαι σε εμπειρίες ζωής, ταξιδιών, μελέτης και σε τρέχοντα θέματα, τα οποία, όλοι οι μαθητές μου, ανεξαρτήτως ηλικίας απολαμβάνουν και μέσω των οποίων εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο τους. Συχνά τους δείχνω εμπνευστικά βίντεο για σπουδαίες προσωπικότητες πχ πολιτικούς, επιστήμονες και φιλοσόφους, ντοκιμαντέρ για σημαντικά ιστορικά γεγονότα και ποιοτικές ταινίες που διευρύνουν τους ορίζοντες τους.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση που λαμβάνω από τη διδασκαλία είναι η προσφορά που νοιώθω πως γίνεται σε ακαδημαικό, πολιτιστικό, συναισθηματικό και ανθρώπινο επίπεδο και η αλληλεπίδραση με τους μαθητές μου. Θέλω οι μαθητές μου να φεύγουν από την τάξη με ένα χαμόγελο, όχι επειδή τελείωσε το μάθημα, αλλά επειδή νοιώθουν πως κέρδισαν κάτι εποικοδομητικό και έκαναν ένα ακόμη βήμα στην κατάκτηση της γλώσσας!».