Η αγάπη της για τη διδασκαλία και το όραμά της να γίνει εκείνη η καθηγήτρια-πρότυπο που είχε ως έφηβη, την οδήγησαν στα έδρανα του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής- Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με κατεύθυνση τα παιδαγωγικά.

«Κατά την εφηβεία μου, συνειδητοποίησα τη δύναμη και την επιρροή που έχει ένας παιδαγωγός για το αν το παιδί θα αγαπήσει τη γνώση και το αντικείμενο» μας αναφέρει ενθυμούμενη τη δική της εμπειρία ως μαθήτριας στο σχολείο και πώς αυτή την επηρέασε στην επιλογή του επαγγέλματός της. «Ο παιδαγωγός έχει τόση δύναμη που με τον τρόπο του μπορεί να σε κάνει να λατρέψεις ένα αντικείμενο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την καταπληκτική φιλόλογο που είχα στο Λύκειο που ήταν ένα πραγματικό πρότυπο ζωής με τη στάση, τη διδασκαλία και την προσέγγισή της στους εφήβους και μας ενέπνεε διαρκώς να γίνουμε όχι μόνο καλύτεροι μαθητές, αλλά καλύτεροι άνθρωποι».

Ίσως σε αυτή την καθηγήτρια να οφείλεται και η ιδιαίτερη αγάπη που έχει η Μυρσίνη απέναντι στους εφήβους. «Αν ανοίξεις έναν δίαυλο επικοινωνίας με βάση τα ενδιαφέροντα των εφήβων, μετά η δουλειά για την ανάπτυξη των μαθησιακών δεξιοτήτων γίνεται πιο εύκολη. Επιλέγω θέματα που τους ενδιαφέρουν μέσα από τη μουσική, τον κινηματογράφο, τα σπορ και τα συζητάμε ανοιχτά. Ακόμα, έχω διαπιστώσει ότι το χιούμορ διευκολύνει την ανάπτυξη της συζήτησης με τους μαθητές και δεν διστάζουμε να διαβάζουμε και να αναλύουμε τις ψεύτικες αλλά πολύ χιουμοριστικές ειδήσεις από το θρυλικό The Onion (αντίστοιχο αγγλικό site όπως το ελληνικό «Κουλούρι»). Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και οι πιο σκεπτικοί και βαριεστημένοι μαθητές λύνονται και θέλουν να συμμετέχουν ενεργά».

Η Μυρσίνη διαθέτει κι άλλα όπλα στη φαρέτρα της για να κερδίσει τους μαθητές της. Από την αφήγηση ιστοριών με σκίτσο και την παράδοση γραμματικής με κολλάζ στις μικρότερες συνήθως ηλικίες μέχρι γρίφους, παιχνίδια με λέξεις, παντομίμα, ακόμα και «Ταμπού» στα Αγγλικά για τους μεγαλύτερους. «Το βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι, Η Γραμματική της Φαντασίας, αποτελεί για εμένα διαρκής πηγή έμπνευσης καθώς μιλάει για το πώς να προσεγγίζεις τον κόσμο των παιδιών και για το πώς η ενεργοποίηση της φαντασίας τους παίζει καθοριστικό ρόλο στην παιδαγωγική διαδικασία αναπτύσσοντας παράλληλα τη δημιουργικότητά τους».

Και πότε ένα μάθημα θεωρείται επιτυχημένο για τη Μυρσίνη; «Σίγουρα το μάθημα που έχει χιούμορ, διάδραση και συνεργασία με ενσυναίσθηση ανάμεσα σε όλη την ομάδα. Τότε στο τέλος του μαθήματος είναι που βλέπεις πραγματικά χαρούμενα πρόσωπα ή παίρνεις ακόμη και αγκαλιές, αυτό συνήθως γίνεται στις μικρότερες ηλικίες!».

Η εθελοντική εμπειρία της Μυρσίνης με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες σε Δημοτικό στην Αγγλία αλλά και με προσφυγόπουλα στο κέντρο της Αθήνας φαίνεται πως τη βοήθησε καταλυτικά να διευρύνει τόσο τους ορίζοντές της ως παιδαγωγός όσο και την αντίληψή της για το τι είναι σημαντικό στη ζωή και στην εκπαίδευση. «Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν νιώσει μεγάλη ματαίωση συνήθως στα σχολικά τους χρόνια κι έρχονται με έναν αρνητισμό, γεγονός που είναι λογικό. Όταν δίδασκα παιδιά Δημοτικού στην Αγγλία με έντονες μαθησιακές δυσκολίες, μου έχει τύχει ένα παιδί που προσπαθούσε να μου δείξει με κάθε τρόπο ότι δεν ήθελε να προσπαθήσει καθόλου, ενώ ταυτόχρονα δοκίμαζε τα όρια και τις αντοχές μου. Σταδιακά όμως άρχισε να ανταποκρίνεται στα πράγματα και δραστηριότητες που του πρότεινα, να ανοίγεται και να γίνεται πιο συνεργάσιμος. Όταν μετά τα νέσα της χρονιάς άρχισε να μου σκάει χαμόγελο, για εμένα ήταν τεράστια ικανοποίηση γιατί ήξερα πως είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη του». Ίσως λοιπόν, η Μυρσίνη να μην απέχει πολύ πλέον από την παιδαγωγό-πρότυπο της εφηβείας της και η αγαπημένη της καθηγήτρια στο Λύκειο θα ήταν σίγουρα περήφανη για εκείνη!